Friday, February 28, 2003
اما نيستي تا اضطراب جهان را
كنار تو
.....
اما نيستي كه
بر قاب خيس پنجره مانده نگاه من
امشب چقدر جاي تو خاليست ماه من
دردي عميق بر دل من چنگ ميزند
اين واژه هاي زخمي و صادق گواه من
راهي به آسمان تو پيدا نمي كنم
بي هوده است پرزدن گاه گاه من
تا باورت شود كه چه دلتنگ مانده ام
بگذر شبي ز تنگ غروب نگاه من
آن روزها كه عشق قبولم نكرده بود
بي موج بود زندگي رو به راه من
تنها خطاي زندگيم عشق بود و بس
رو كن به من "قشنگترين اشتباه"من
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment