اما نيستي تا اضطراب جهان را
كنار تو
.....
اما نيستي كه










بر قاب خيس پنجره مانده نگاه من
امشب چقدر جاي تو خاليست ماه من


دردي عميق بر دل من چنگ ميزند
اين واژه هاي زخمي و صادق گواه من
راهي به آسمان تو پيدا نمي كنم
بي هوده است پرزدن گاه گاه من
تا باورت شود كه چه دلتنگ مانده ام
بگذر شبي ز تنگ غروب نگاه من
آن روزها كه عشق قبولم نكرده بود
بي موج بود زندگي رو به راه من
تنها خطاي زندگيم عشق بود و بس
رو كن به من "قشنگترين اشتباه"من

المنه لله كه در ميكده باز است
زان رو كه مرابردر او روي نياز است
خمها همه در جوش و خروش اند زمستي
وان مي كه در آنجاست حقيقت نه مجاز است
از مي همه مستي و غرور است و تكبر
وز ما همه بيچارگي و عجزونياز است
رازي كه بر خلق نهفتيم و نگفتيم
با دوست بگوييم كه او محرم راز است
(بخشي از ذكر قنوت استاد فرزانه دكتر سيد جلال اسلامي“استادفــقــيد دانشكده ي كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا“)

سلام